توجه به خدا برای خالص کردن نیت

بسم الله الرحمن الرحیم


آدم باید دائما درصدد حفظ خلوص نیتش باشد، چون درمسیر حرکت مان همینطور إلی ماشاءالله  رهزن هست، شیطان و...

در سوره ناس می خوانیم «الذی یوسوس فی صدورالناس»
این وسوسه عبارت است از غافل کردن آدم از آخر خود. اینکه ما سوره«ناس»را سه مرتبه می خوانیم، این خنّاسی که مخفیانه وارد آدم می شود و آدم هیچ اثری از آن نمی بیند، آدم راتحریک می کند، درهمه آدم ها هست حتی درانبیاء(علیهم السلام)، لذا اول خطاب به پیغمبر(صلّی الله علیه وآله وسلم) می فرماید، معنایش این است که درآن حضرت هم هست. پس ما از خنّاس خیلی خبر نداریم، از درون دائم وسوسه می کند، ازبیرون هم که إلی ماشاءالله خنّاس وجود دارد،آنها هم وسوسه می کنند و باخنّاس درون آدم جفت می شود آن وقت آدم را از راه به درمی برند، لذا آدم باید درهمه لحظاتش به خداوند توجه بکند.

استاد محمود امامی

قابلیت ورود در ملکوت عالم

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی انسان آماده شد و خواست وارد ملکوت بشود قهرا باید به دنبال یک ملکوتی برود و اندیشه اش را در اختیار آن ملکوتی بگذارد ، همانطوری که آدم وقتی می خواهد مهندس بشود خودش را در اختیار یک کسی می گذارد که ذهنش را در ریاضی و… ببرد، وقتی می خواهد به ملکوت برود باید اندیشه اش را در اختیار یک ملکوتی بگذارد و وقتی که در اختیار او گذاشت و هر آنچه آن آقا دستور داد انجام داد و خوراک ملکوتی خورد چون آدم هرچه خوراک ملکی بخورد شیطان می شود، وقتی انسان خوراک ملکوتی خورد و با آن آقا در ملکوت نشست، کم کم ملکوتی می شود مثلا امروز یک ساعت و فردا دوساعت و... تا این که به تدریج آنقدر در ملکوت عالم به سر می برد تا این که دیگر از ملکوت خارج نمی شود .

ماقابلیت داریم که به ملکوت وارد شویم، یعنی عروج پیدا کردن. عروج یعنی مکانت پیدا کردن نه در یک مکان مرتفع برویم چون هر قدرهم بالا برویم باز هم فرقی نمی کندچون اینها همه نسبی هستند پس بالا رفتن یعنی بالا رفتن معنوی.

استاد محمود امامی

استاد امامی:ورود در ملکوت عالم

بسم الله الرحمن الرحیم

توجه این چنینی وقتی حاصل شد آن وقت نیاز به امام آنچنانی دارد. آن امام هم مثل مسئول کاروان که دست مردم را می گیرد و به حج می برد امام هم اندیشه ها رامی گیرد وبه ملکوت می برد.

مأمومیت و امامیت وقتی معنا دارد که من به آن امام اقتدا بکنم و بدن و اندیشه ام تابع آن امام باشد. امامیت و مأمومیت لفظا فایده ندارد، با حرف، مأمومیت حاصل نمی شود بلکه باید مأمومیت بالفعل باشد. کمال، بالفعل کمال است نه بالقوه. مثلا شکوفه سیب را به عنوان سیب خوردن معنا ندارد لذا اگر به نیت سیب شکوفه را بخوری این به اندازه همین نیت است وبس.

پس اگر می خواهم پیشوایی آن حضرت را بپذیرم باید اقتدایم اکنون باشد و اندیشه ام را در اختیار آن آقا قرار بدهم و او آن اندیشه را می گیرد و ببرد به ملکوت عالم و اگر بپذیریم که ملکوت عالم بسم الله الرحمن الرحیم است اون آقا اندیشه ما را می گیرد و از این ملک که هرز همه جا پراکنده است به خوردنی و آشامیدنی و...  به آن وحدت اعطا می کند و آنچه از وحدت را اعطا می کند عبارت است از بسم الله الرحمن الرحیم.

وقتی وحدت اعطا شد آن آقا هم به اندازه ای که توانست زمام اندیشه اش را به آن آقا تحویل بدهد وارد ملکوت می شود مثل آن امام.

استاد محمود امامی

ورود در بسم الله الرحمن الرحیم ورود در ملکوت عالم است

بسم الله الرحمن الرحیم

مأمومی که قابلیت پیدا کرد به ملکوت عالم برود باید بالفعل وارد بشود و اقتدا باید بالفعل باشد و امام هم که بالفعل در بسم الله الرحمن الرحیم است و منِ قابل هم که بالفعل به او اقتدا کردم پس وارد بسم الله الرحمن الرحیم شده ام.پس ورود در بسم الله الرحمن الرحیم ورود در ملکوت عالم است و امامت حضرات معصومین راداشتن است.

لذا هر کس که دنبال حضرت صاحب الامر است هی نرود در این مسجد و آن مسجد سراغ آن حضرت ،بلکه باید برویم به سراغ بسم الله الرحمن الرحیم که آن هم ملکوت عالم است، او درملکوت عالم است نه در مُلک عالم،او از وقتی که امام شد در ملکوت عالم است،یعنی: درباطن عالم است.

استاد محمود امامی

علم و عمل انسان ساز اند

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتیم آنکه آدم را می سازد علم وعمل است
علم عبارست از معرفت خداوند
علم و عمل ظاهر هستند که باطنی دارند و آن هم نیت است

عبادت آدم می سازد. عبادت هم علمی است هم عملی و هر دوی اینها آدم می سازند. فرمود که  این علم وعمل(عبادت)هم باید مخلصا له الدین باشد تا ساختمان خوبی باشد. اینها ظاهرند، باطن اینها نیت است و باطن نیت هم اخلاص است وآدم اصلا دارد به طرف اخلاص حرکت می کند.

وقتی آدم بالغ می شود مقداری آلودگی به خود می گیرد وبعداز آن به سمت اخلاص حرکت می کند تا به تدریج این آلودگی ها را بزداید و مثل آب صاف و زلال، پاک شود و این آلودگی هارا زمین بریزد و وقتی مثل آب زلال می شود آن وقتی است که به حقیقت می پیوندد.

استاد محمود امامی

تقوا ملاک است

بسم الله الرحمن الرحیم

در آیه شریفه آمده است که:

یاأیها الناس إنا خلقناکم من ذکر وأنثی وجعلناکم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أکرمکم عندالله أتقاکم.
شما را مذکر و مؤنث و شعبه شعبه خلق کردیم ترک و فارس و کرد و عرب و...( ولی هیچ کدام از اینها مهم نیست بلکه آنچه مهم است وگرامی است و مورد عنایت حق قرار گرفت این است که) تقوای بیشتر داشته باشید، یعنی خلوص داشته باشید و خالص شده باشید یعنی هیچ حرکتی از او صادر نشده باشد مگر به اراده الهی مثل پغمبر(صلّی الله علیه وآله وسلم) وانبیاءو اولیاء وأئمّه(علیهم السلام).

استاد محمود امامی

خلوص نیت در تحصیل علم

بسم الله الرحمن الرحیم


اینکه می گوییم «نعوذبالله من شرور أنفسنا» شرّنفس همانی است که نیت ما را غیر الهی می کند.
تحصیل علم، معرفت داشتن به خداوند است و از آن به علم بالله تعبیر می کنند، این معرفت چون اصل هر عبادتی است و عبادات هم باید خالص انجام شود بنابراین باید خلوص نیت در آن تحصیل علم معرفت الله هم باشد.

استاد محمود امامی

سوره کافرون

بسم الله الرحمن الرحیم


گفتیم همان طور که این سوره خطاب به پیغمبر(صلّی الله علیه وآله وسلم) است، خطاب به ما هم هست. چون ما هم امّت پیغمبر و هم آدم هستیم.

به آن حضرت هم از لحاظ نبوتش خطاب نشد، بلکه ازآن جهت که آدم بود و آدم باید عابد خدا باشد خطاب شد، پس ما هم باید این گفتار را داشته باشیم و به آن عمل هم کنیم.

معنای عبادت که گفتیم(آن طورکه ما از آن می فهمیم)عبارت است از فرمانبرداری خداوند، که آدم باید بنده او باشد. قهرا این بندگی ایجاب می کند که عابد آن معبود را نشان بدهد، پس عبادت می شود نشان دادن معبود! آدم عابد است وخداوند معبود.

استاد محمود امامی

فرمانبرداری

بسم الله الرحمن الرحیم



آن وقت آدم وقتی نماز می خواند و روزه می گیرد و جهاد می کند و... وکارهای زشت انجام نمی دهد، این اعمال خداوند را نشان می دهد، پس فرمانبرداری موجب نشان دادن آن فرمانده می شود.
آن وقت آنکه فرمان می برد می شود عبد و نشان می دهد و آنکه فرمانش اطاعت می شود، می شود ربّ، این رب ظاهر است و آن عبد مظهَر، این معبود است و آن عابد، این فرمانده و آن فرمانبر.

استاد محمود امامی

معنای عبادت

بسم الله الرحمن الرحیم


ما وقتی درآینه نگاه می کنیم، آن تصویر در آینه عبد ماست و ما معبود او هستیم، چون او نشان دهنده ماست و ما را ظاهر می کند و این نشان دادن عبارتست از عبادت.

آدم وقتی فرمان الهی را اطاعت می کند یعنی فرمان خداست که بر او حاکم است، مثل سربازهایی که تحت فرمان یک فرمانده ای هستند، وقتی فرمانده دستور حمله می دهد حمله سربازها فرمانده را نشان می دهد. یعنی فرمان او نشان داده می شود. در لشگریان ما فرمانده را مشاهده می کنیم، لذا او گاهی دستور حمله می دهد، گاهی دستور عقب نشینی می دهد، گاهی دستورصلح می دهد، هرچه که او دستور می دهد لشگریان با اطاعت از فرمانده، او را نشان می دهند، نشان دادن آن فرمانده عبادت است.

استاد محمود امامی