أئمه اثنا عشر از وقتی که امام بودند درملکوت عالم بودند

بسم الله الرحمن الرحیم

امام می خواهد ما را به بسم الله الرحمن الرحیم ببرد.

معنای اینکه من الان درملکوت هستم این است که، آدم عبارت است از اندیشه نه بدن، لذا بدن آدم به جایی نمی رود، چون الان که امام صادق(علیه السلام) حضور فیزیکی ندارد، پس وقتی ما به اندیشه امام علیه السلام  اقتدا کردیم، اندیشه او امام من می شود.

اندیشه امام دربسم الله الرحمن الرحیم است پائین نیست و در ملک نیست بلکه در بالاست، معنای امامت أئمه امامت درملکوت عالم است. وقتی معنی ملکوت را فهمیدیم، معنای "امام به حق" راهم می فهمیم.

این که أئمه درامتحانات الهی خوب امتحان می دهند دلیلش اینست که  اندیشه آنها ملکوتی است ولی اگر اندیشه آنها مُلکی می بود از امتحان خوب خارج نمی شد.

ملک یعنی حجاب. پس امام باید ملکوت را دارا باشد تا بتواند به ملکوت هدایت کند. پس أئمه اثنا عشر از وقتی که امام بودند درملکوت عالم بودند طبق آن روایت که « الحسن والحسین امامان قاما أوقعدا» یعنی چه در راس کار باشند یا نه امام به حق هستند و ملکوتی هستند.
آدم وقتی در ملکوت بود سزاوار امامت است و وقتی در مُلک است دیگر سزاوار آن نیست.

استاد محمود امامی