ورود در بسم الله الرحمن الرحیم ورود در ملکوت عالم است

بسم الله الرحمن الرحیم

مأمومی که قابلیت پیدا کرد به ملکوت عالم برود باید بالفعل وارد بشود و اقتدا باید بالفعل باشد و امام هم که بالفعل در بسم الله الرحمن الرحیم است و منِ قابل هم که بالفعل به او اقتدا کردم پس وارد بسم الله الرحمن الرحیم شده ام.پس ورود در بسم الله الرحمن الرحیم ورود در ملکوت عالم است و امامت حضرات معصومین راداشتن است.

لذا هر کس که دنبال حضرت صاحب الامر است هی نرود در این مسجد و آن مسجد سراغ آن حضرت ،بلکه باید برویم به سراغ بسم الله الرحمن الرحیم که آن هم ملکوت عالم است، او درملکوت عالم است نه در مُلک عالم،او از وقتی که امام شد در ملکوت عالم است،یعنی: درباطن عالم است.

استاد محمود امامی

علم و عمل انسان ساز اند

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتیم آنکه آدم را می سازد علم وعمل است
علم عبارست از معرفت خداوند
علم و عمل ظاهر هستند که باطنی دارند و آن هم نیت است

عبادت آدم می سازد. عبادت هم علمی است هم عملی و هر دوی اینها آدم می سازند. فرمود که  این علم وعمل(عبادت)هم باید مخلصا له الدین باشد تا ساختمان خوبی باشد. اینها ظاهرند، باطن اینها نیت است و باطن نیت هم اخلاص است وآدم اصلا دارد به طرف اخلاص حرکت می کند.

وقتی آدم بالغ می شود مقداری آلودگی به خود می گیرد وبعداز آن به سمت اخلاص حرکت می کند تا به تدریج این آلودگی ها را بزداید و مثل آب صاف و زلال، پاک شود و این آلودگی هارا زمین بریزد و وقتی مثل آب زلال می شود آن وقتی است که به حقیقت می پیوندد.

استاد محمود امامی

تقوا ملاک است

بسم الله الرحمن الرحیم

در آیه شریفه آمده است که:

یاأیها الناس إنا خلقناکم من ذکر وأنثی وجعلناکم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أکرمکم عندالله أتقاکم.
شما را مذکر و مؤنث و شعبه شعبه خلق کردیم ترک و فارس و کرد و عرب و...( ولی هیچ کدام از اینها مهم نیست بلکه آنچه مهم است وگرامی است و مورد عنایت حق قرار گرفت این است که) تقوای بیشتر داشته باشید، یعنی خلوص داشته باشید و خالص شده باشید یعنی هیچ حرکتی از او صادر نشده باشد مگر به اراده الهی مثل پغمبر(صلّی الله علیه وآله وسلم) وانبیاءو اولیاء وأئمّه(علیهم السلام).

استاد محمود امامی

خلوص نیت در تحصیل علم

بسم الله الرحمن الرحیم


اینکه می گوییم «نعوذبالله من شرور أنفسنا» شرّنفس همانی است که نیت ما را غیر الهی می کند.
تحصیل علم، معرفت داشتن به خداوند است و از آن به علم بالله تعبیر می کنند، این معرفت چون اصل هر عبادتی است و عبادات هم باید خالص انجام شود بنابراین باید خلوص نیت در آن تحصیل علم معرفت الله هم باشد.

استاد محمود امامی

سوره کافرون

بسم الله الرحمن الرحیم


گفتیم همان طور که این سوره خطاب به پیغمبر(صلّی الله علیه وآله وسلم) است، خطاب به ما هم هست. چون ما هم امّت پیغمبر و هم آدم هستیم.

به آن حضرت هم از لحاظ نبوتش خطاب نشد، بلکه ازآن جهت که آدم بود و آدم باید عابد خدا باشد خطاب شد، پس ما هم باید این گفتار را داشته باشیم و به آن عمل هم کنیم.

معنای عبادت که گفتیم(آن طورکه ما از آن می فهمیم)عبارت است از فرمانبرداری خداوند، که آدم باید بنده او باشد. قهرا این بندگی ایجاب می کند که عابد آن معبود را نشان بدهد، پس عبادت می شود نشان دادن معبود! آدم عابد است وخداوند معبود.

استاد محمود امامی

فرمانبرداری

بسم الله الرحمن الرحیم



آن وقت آدم وقتی نماز می خواند و روزه می گیرد و جهاد می کند و... وکارهای زشت انجام نمی دهد، این اعمال خداوند را نشان می دهد، پس فرمانبرداری موجب نشان دادن آن فرمانده می شود.
آن وقت آنکه فرمان می برد می شود عبد و نشان می دهد و آنکه فرمانش اطاعت می شود، می شود ربّ، این رب ظاهر است و آن عبد مظهَر، این معبود است و آن عابد، این فرمانده و آن فرمانبر.

استاد محمود امامی

معنای عبادت

بسم الله الرحمن الرحیم


ما وقتی درآینه نگاه می کنیم، آن تصویر در آینه عبد ماست و ما معبود او هستیم، چون او نشان دهنده ماست و ما را ظاهر می کند و این نشان دادن عبارتست از عبادت.

آدم وقتی فرمان الهی را اطاعت می کند یعنی فرمان خداست که بر او حاکم است، مثل سربازهایی که تحت فرمان یک فرمانده ای هستند، وقتی فرمانده دستور حمله می دهد حمله سربازها فرمانده را نشان می دهد. یعنی فرمان او نشان داده می شود. در لشگریان ما فرمانده را مشاهده می کنیم، لذا او گاهی دستور حمله می دهد، گاهی دستور عقب نشینی می دهد، گاهی دستورصلح می دهد، هرچه که او دستور می دهد لشگریان با اطاعت از فرمانده، او را نشان می دهند، نشان دادن آن فرمانده عبادت است.

استاد محمود امامی

خلوص نیت در اعمال

بسم الله الرحمن الرحیم


در اینکه اصل علم محترم است حرفی نیست، اما اینکه نیت دنیایی باشد یا آخرتی این مهم است و فرق می کند.
نیت دنیایی آدم را منحرف می کند و از بین می برد، طالب علم باید این کار را بکند همانطور که برای نماز و وضو و... نیتش خالص است باید برای کسب معرفت هم همین نیت را داشته باشد.

یکی نماز ریایی می خواند و خوشش می آمد که همه او را درحال نماز ببینند، یک وقتی داشت در مسجد نماز می خواند صدای در آمد بعد از نماز دید که سگی در را باز کرده است، این نماز هیچ فایده ای ندارد، هکذا در مورد کسب علم و معرفت باید محرک خداوند باشد و نباید به دیگران کاری داشت، چون آدم که برای خودش که این کارها (نمازوتحصیل علم و..) را انجام نمی دهد بلکه به فرمان الهی باید باشد، لذا اگر وسط نماز کسی آمد و شخص گفت: به به فلانی هم آمد و الان یک آفرین هم می گوید، این نماز باطل است، همانطورکه اگر وسط نماز ادرار بکند نماز باطل می شود، آنچنان نیتی از ادرار هم بدتر است.

استاد محمود امامی

خالص کردن نیت در بیان استاد امامی

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی می گوییم نعوذ بالله من شرورأنفسنا، آدم باید از شرّ نفس خودش به خدا پناه ببرد تا نیتش خالص شود. وقتی آدم نیتش خالص بود و مراقبش باشد آن وقت بعدها کم کم بر شیطان مسلط می شود، إن شاءالله.

وقتی این نیت را از اول داشته باشیم همه اش درحال عبادتیم ولو اینکه کتاب می خوانیم، لذا اگر چنین کسی در راه مدرسه برایش سانحه ای پیش بیاید شهید در راه خداوند تبارک و تعالی محسوب می شود، و شهیدی است که از شهدایی که در جبهه های جنگ می جنگند بالاتر و افضل شهد است، چون این با شیطان مخفی می جنگد ولی آنها با شیطان ظاهر می جنگند، و جنگ با شیطان مخفی اهمیتش خیلی بالاتر است از جنگ با شیطان های ظاهر، در روایات هم هست که این جهاد اکبراست و آن جهاد اصغر.

استاد محمود امامی

اعمال و ظهورات ما

بسم الله الرحمن الرحیم


حضرت سیدالشهدا علیه السلام فرمود:
«الناس عبیدالدنیا»
ناس یعنی اغلب مردم، و اغلب مردم همینطورند که دنیا رانشان می دهند. ما آن وقت که حرف می زنیم یعنی داریم آنچه که در ما ظاهر شده را نشان می دهیم، یعنی داریم ازمعبودمان حکایت می کنیم. هرچه که در ما ظاهر شد از او حکایت می کنیم، اعمال مان هم همینطور است، اعمال مان هم آن چه در ما ظاهر شد را نشان می دهد.

مثلا آن خانم هایی که بی حجاب هستند این ها آن دستورالهی را انجام نمی دهند، یا آنها که دروغ می گویند یا غیبت می کنند یا مردم آزاری می کنند، خدا بر آنها مسلّط نیست بلکه هوای نفس بر آنها مسلّط است، لذا آن موقع که غیرخداوند را نشان می دهند کافر به خداوند متعال هستند.

استاد امامی نجف آبادی